Το κοριτσάκι στον παγετώνα

Όταν οι γονείς της Αντελαΐντ τη βρίσκουν σιωπηλή και δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί κλαίει, την πηγαίνουν στο αστυνομικό τμήμα και υποβάλλουν μήνυση κατά αγνώστου για σεξουαλική κακοποίηση. Είκοσι τρία χρόνια αργότερα, η Αντελαΐντ λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από την αστυνομία ανηλίκων. Την άνοιξη του 2016, στο δικαστήριο της πόλης του Παρισιού, μαζί με άλλες 18 γυναίκες, η Αντελαΐντ αντιμετωπίζει τον βιαστή που κατέστρεψε τη ζωή της.

«Είσαι εννέα ετών. Μια Κυριακή Μαΐου, γυρίζεις μόνη από τη γιορτή του σχολείου. Ένας κύριος σε ακολουθεί. Κι έπειτα, απόλυτη σύγχυση. Χρόνο το χρόνο, προχωρείς μέσα στη νύχτα».

Ένα παιδί, ένας άγνωστος, μερικά λεπτά βάναυσης σεξουαλικής κακοποίησης. Μνήμη που αμύνεται απέναντι στο αδιανόητο, καταχωνιάζοντας το συμβάν σε ανεξιχνίαστα βάθη. Χρόνος που περνά βαθαίνοντας το τραύμα. Κι έπειτα η μακρά, βασανιστική ανάδυση στην επιφάνεια των απωθητικών και απωθημένων λεπτομερειών. Η συγγραφέας, για χρόνια διχασμένη, χωρίς να ξέρει το γιατί, ανάμεσα σ’ ένα «σώμα αηδιαστικό και προδοτικό» και ένα «πνεύμα αγνό, ζωντανό, χαρούμενο» καταγράφει με δραματική ειλικρίνεια και ποιητική ένταση την ψυχική και σωματική της περιπέτεια ως τη στιγμή της λυτρωτικής αποκάλυψης. Μια συγκλονιστική μαρτυρία από μια συγγραφέα που μετατρέπει το οδυνηρό βιογραφικό γεγονός σε λογοτεχνικό επίτευγμα.